Je laten raken door de ander,
zijn nood, zijn klagen, zijn verdriet,
zijn onmacht om al wat geschiedt
een plaats te geven, iemand zijn die ziet,
Je laten raken door de ander,
tot waar je ziel begrijpt en doet,
tot waar - wat je heel stil vermoedt -
je ook je diepste zelf in hem ontmoet.
Je laten raken door de ander -
het menszijn dat je samenbindt,
tot je de grootste wonde vindt
en alles ziet met de ogen van een kind.
Je laten raken door de ander
en echt zijn smeken wilt verstaan
maar ook het heil bent dat voortaan
de minste van de Zijnen is gedaan.
(adeleyd)
