U, die ons zoals wij zijn
tot het bestaan geroepen hebt
u die ons op handen draagt
en aan elkaar geschonken hebt
u die leeft als God-met-ons.
Trek nooit uw handen van ons af
blijf ons steeds nabij
als stem van ons geweten
opdat wij nooit vergeten
waartoe wij geroepen zijn.
Wenk ons onvermoeibaar voort
wees onblusbaar vuur in ons
laat ons nooit erin berusten
dat zo vaak de ene mens
de ander onverschillig laat.
Ruk ons open, trek ons mee
op paden van u, vaak niet van ons
het lijkt zo moeilijk en onzeker
om mensen voor elkaar te zijn
te sterven als een graankorrel.
U roept ons op en daagt ons uit
gerechtigheid te doen
om zonder al die zekerheden
alleen gedreven door uw stem
ruimte voor elkaar te zijn.
Roep ons steeds en overal weer
om mens te zijn en recht te doen
wie wij zijn en waar wij zijn
u hebt ons toch in den beginne
bestemd als mensen voor elkaar.
