Men moet de dingen
de eigen stille, ongestoorde ontwikkeling laten,
die diep van binnen komt
en door niets gestuwd of versneld kan worden (….)
Geduld moet men hebben
tegenover het onopgeloste van het hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben
als afgesloten kamers en als boeken,
die in zeer vreemde taal geschreven zijn.
Het gaat er om alles te leven.
Wanneer men de vragen leeft,
leeft men misschien langzamerhand,
zonder het te merken,
op een vreemde dag,
middenin het antwoord
rainer maria rilke
